Χριστός Ανέστη! 🙂 Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο. Με υγεία, αγάπη, αγάπη, αγάπη!
Είναι περίεργος ο τίτλος που έβαλα σήμερα, αφού η ψυχολογία μου πάει κι έρχεται. Ε, εκείνες τις μέρες του Πάσχα όμως, ήταν καρφιτσωμένη μόνο στη χαρά.
Πού βρέθηκα; Πού αλλού; Στο Ναύπλιο! 🙂
Πρώτα όμως, πριν ετοιμάσουμε βαλίτσες, ετοιμάσαμε τα αυγά μας! 🙂
Ετοιμάσαμε δωράκια και λαμπάδες για αγαπημένα πρόσωπα!
Μπορεί να μην κάναμε τίποτα διαφορετικό φέτος, αλλά όλα ήταν αλλιώς. Ομορφότερα και πιο χαρούμενα!
Φέτος κάναμε περισσότερες βόλτες. Βόλτες, βόλτες, βόλτες! Για καφέ, για παγωτό, για φαγητό, στην αγορά, στο λιμάνι, περπάτημα και ξανά περπάτημα.
Ευχαριστηθήκαμε περισσότερο τα σοκάκια, αφού πεζοδρομήθηκαν δρομάκια και όλα έδειξαν αλλιώς!
Είδαμε κόσμο, αλλά λιγότερο συγκριτικά με άλλες χρονιές. Ενδεικτικό της οικονομικής κατάστασης και στενάχωρο μεν, ιδανικό για ευχαριστηθείς τις επιλογές σου και το σουλατσάρισμα δε.
Εξαιρείται η Δευτέρα του Πάσχα που ήταν σαν να διπλασιάστηκαν ξαφνικά οι επισκέπτες. Μυρίστηκα πολλές μονοήμερες εκδρομές 😉
Και χορέψαμε! (Καλά. Οι άλλοι!)
Όλα ήταν αλλιώς! Το δεντράκι μας αγνώριστο! Ο Στέφανος δεν πίστευε ότι ήταν το ίδιο 🙂 Κοίτα πώς ήταν και πώς έγινε.
Όλα ήταν αλλιώς! Ακόμη και ο καιρός. Καλοκαιρινός. Μα, εντελώς!
Βγάλαμε μπουτάκια έξω, φορέσαμε τα πουά μας και δεν αφήσαμε εκτός προγράμματος ούτε την παραλία.
Στην οποία το σκηνικό ήταν Ιουλίου και όχι Μαϊου, οι ξαπλώστρες φουλ, οι καφέδες πηγαινοέρχονταν. Όλα αυτά απ’ έξω. Γιατί μέσα στη θάλασσα το σκηνικό ήταν αυτό του πρώτου μπάνιου.
Το ότι το νερό έφτασε στα γόνατά μου λέγεται πρώτο μπάνιο; 😛 Ο Δημήτρης το ίδιο.
Ο Στέφανος όμως, κα νο νι κό τα τα βούτηξε! Δεν του το’χα! Όταν κάποια στιγμή βγήκε ήταν μελανιασμένα τα χειλάκια του χιχι.
Η μικρή για το καλό, έβρεξε πατουσάκια…δε χάρηκε. Μπούζι ήταν το νερό, είχε τα δίκια της. Είχε συνηθίσει και την ουρά…(τη γοργονοουρά ντε!)
Ήθελεε λίγο γάλα, λίγο θάλασσα και το γυαλί της.Κιουρία! 😛
Όλα ήταν αλλιώς! Εκείνη την πρώτη μέρα στην παραλία, γιορτάζαμε και τα 5α γενέθλια του Στέφανου! Αν και λόγω Μ.Σαββάτου δεν είχαμε πάρτυ και όλα τα καλά!
Δώρο όμως…είχαμε! Όπως και μια φανταστική έκπληξη (thanks to Άσπα)!!
Η Άσπα, αν κατάλαβα καλά τις ημέρες του Πάσχα, έχει ένα έθιμο με τις κόρες της. Ε, το υιοθέτησα για τα γενέθλια του Στέφανου και αποφάσισα να το καθιερώσουμε! Τόσο πετυχημένο ήταν!
Μια μέρα πριν, του είπα μπροστά από το ράφι του σούπερ μάρκετ: “Βρε Στέφανε, έμαθα ότι αν μια μέρα πριν τα γενέθλιά σου φυτέψεις καραμέλες, την επόμενη φυτρώνουν γλειφιτζούρια! Μου φαίνεται μαγικό! Λες να ισχύει;” Στέφανος: “Γλειφιτζούρια;!!!”
Ε, δε φαντάζεσαι παρεάκι με τι χαρά έσκαβε για να φυτέψει και πόσο έκπληκτος ήταν με το θέαμα του επόμενου πρωινού!
Φωτογραφηθήκαμε πάλι λες και ετοιμάζαμε editorial περιοδικού. Πολλέεεες φωτογραφίες!
Όλα ήταν αλλιώς!Έφτιαξα για πρώτη φορά στα χρονικά μαγειρίτσα! Κάποτε ορκιζόμουν ότι δε θα τη φάω ποτέ και είμαι τρελή φαν.
Δεδομένου όμως ότι δεν τρώω συκώτι (καλό κοκορέτσι όμως λατρεύω), ούτε μπορώ να το μαγειρέψω, είναι άθλος, αλλαγή πίστας, άξιο χειροκροτήματος ότι τελικά την μαγείρεψα (χωρίς έντερα φυσικά..δε θέλω αηδίες! χαχα).
Για του λόγου το αληθές.
Στην Ανάσταση δε θα μπορούσαμε να είμαστε πουθενά αλλού, πέρα από τη μονή Αγ. Δημητρίου Καρακαλά.
Εκεί που νομίζεις ότι έχει αδειάσει η γη από ανθρώπους και κτίρια, βρίσκεσαι μπροστά σε μια μοναδική ομορφιά.
Μια γυναικεία μονή, περιτριγυρισμένη από δέντρα, λουλούδια, πανέμορφη φύση σε κάνει να θες γρήγορα να διαβείς την πόρτα της. Για να εντυπωσιαστείς ξανά. Δεν είναι μόνο η ομορφιά της. Όχι. Είναι και το συναίσθημα που σε πλημμυρίζει όταν πατήσεις το πόδι σου εκεί. Κατάνυξη, πληρότητα, συγκίνηση, γαλήνη.
Ανάσταση χωρίς κροτίδες, βαρελότα και βιαστικούς για το Αναστάσιμο τραπέζι. Εκεί νιώθεις πως δεν θες να φύγεις με τίποτα!
Όλα ήταν αλλιώς! Κάναμε και το…γύρο του θριάμβου! χιχι Αλήθεια σου λέω!
Έχω φωτογραφία που με κοιτάζει απορημένος ένας περαστικός και φυσικά κοιτούσε ο κόσμος από τις καφετέριες. Σου λέει τι έπαθε αυτή, πετάχτηκε έτσι από την καρέκλα και τρέχει; Μήπως τρέχει να φτάσει στα βουνά;
Όοοοχι!! 🙂 Αποφασίστηκε το όνομα της μικρής!! Είχαμε καταλήξει σε δύο και είχα αφήσει το Δημήτρη για την επιλογή. Είπε αυτό που ήθελα περισσότερο κι έτσι δεν κρατιόμουν!!! 😀
Όλα ήταν αλλιώς! Ακόμη και ένα ξερό κουβούκλιο, το βρήκαμε έργο τέχνης 🙂
Όλα ήταν αλλιώς! Ένα αυγό είχε μια λευκή καρδούλα…βγήκε κατά λάθος. Τι ωραίο “λάθος”!
Για να μην ξεχνιόμαστε. Η Ελλάδα είναι πάντα Ελλάδα! 😀
Ποια γίδια στο μαντρί και κουραφέξαλα! Στο χωριό μας, τα γίδια έχουν τουτού. Βρουμ, βρουμ. Δικό τους αραγμένο, στο οποίο ρεμβάαααζουν ήσυχα κι ωραία.
Πες μου αν σου έδειχνα κατευθείαν την ασπρόμαυρη εκδοχή της, δε θα σε έπειθα ότι τραβήχτηκε δεκαετίες πίσω;
Αυτό ήταν το πρώτο Πάσχα με τη μικρή μας! Με το Στέφανο να γίνεται 5, έχοντας πια τη δική του αδερφή ♥
Και του χρόνου παίδες! Με περισσότερο φως στην ψυχή! Αληθινό, πλούσιο, ουσιαστικό!
Τα φιλιά μου xxx
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥