“Say I’m a bird! Say it! Say it now!” “You’re a bird.” “Now say you’re a bird too.” “If you’re a bird, I’m a bird.” ― Nicholas Sparks, The Notebook.
Καλημέρα παρεάκι! Η νέα βδομάδα βρίσκει περισσότερους να έχουν επιστρέψει στις βάσεις τους από τις διακοπές.
Διακοπές γιοκ για φέτος και για εμάς. Πήγαμε, είδαμε, μαζέψαμε αναμνήσεις και απήλθαμε. Μια tiny, μια σταλίτσα γεύση την πήρες εδώ.
Όσο για τη δική μου διάθεση τις περισσότερες μέρες; Ήταν στον… αέρα. Free as a bird! I am a bird! 😉
Οι μέρες που λες κύλησαν πολύ όμορφα κι εγώ… “πετούσα”!
Ένιωσα ελεύθερη από το βάρος του χειμώνα, αισθάνθηκα να αδειάζω από μια κουραστικά μονότονη καθημερινότητα, το σύμπαν με αποζημίωνε.
Χωρίς σούπερ ντούπερ μέσα, καταφέραμε να κάνουμε αυτό τον Αύγουστο μια σειρά από 3.600- αποτυπωμένα σε φωτογραφικά κλικς- καρέ στιγμών. Σίγουρα πολλαπλάσιων στο κομμάτι της καρδιάς μας, εκείνο εκεί που πήγαν και τρύπωσαν.
Ε, να μην στα πολυλογώ, δεν ξέρω τι μου συμβαίνει εδώ και κάτι χρόνια και όποτε είναι να βγω μια φωτογραφία μου περνάει από το μυαλό να ανοίξω τα χέρια διάπλατα σαν πουλί. Ή σαν πτήση της Ολυμπιακής. 😀 Ακόμη χειρότερα -αφού όλοι τριγύρω μου με κοιτούν απορημένοι- πηδάω. Να μην πηγαίνουν στράφι τα χρόνια που έπαιζα μπάσκετ; Μνήμες από το νηπιαγωγείο που πηδούσαμε στην αυλή για να πιάσουμε με το στόμα καραμέλες…; Τι να σου πω! 🙂 Δεν ξέρω πού οφείλεται αυτή η ιδιαίτερη τάση, πάντως ένα είναι σίγουρο. Χοροπηδάω σαν κατσίκι και το απολαμβάνω! Είναι αναζωογονητικό και διασκεδαστικό. 😛
Ποδαράκι αριστερά, ποδαράκι δεξιά, κάνε αυτό, κάνε εκείνο.
Μέρα νύχτα, εκεί το χαβά μου εγώ.
Βγάλε στα φτερά ψάθινα καπέλα σα μάγος.
Κάνε το πουλί που ήθελε να γίνει άνθιρωπος. Τέτοια ομορφιά θέλει κι αυτό να την περπατήσει. 🙂
Άσε τις χαρές και πήδα πιο ψηλά, κορόιδευε ο φωτογράφος.
Φαίνεται πως η χαρά είναι μεταδοτική, γιατί αυτός εδώ ο ανθρωπάκος έκανε τα ίδια πού και πού. Έχω ντοκουμέντα μικρέ! 😀
Είμαι όμως προσγειωμένο κορίτσι και δε θέλω να νομίζεις πως πήραν τα μυαλά μου αέρα. Όχι, όχι.
Δες με. Πατούσα γερά στη γη.
Σε βότσαλα
και χρυσαφένιες αμμουδιές.
Σε σοκάκια με την αγάπη για μπροστάρη.
Σε ζωηρές πράσινες γωνιές.
Σε οικογενειακά meetings.
Σε παραδεισένια καλά κρυμμένα μυστικά.
Όταν όλα είχαν τελειώσει και επιστρέφοντας το αυτοκίνητο μας άφησε (oh, yes).
Ακόμη και όταν μια μικρούλα πατουσίτσα θέλησε να μεγαλώσει γρήγορα. 🙂
Είδες; Πατούσα γερά! Συνήθως. 😀
Όσο βάζω πλυντήρια, λιώνω στο σιδέρωμα και ταξιδεύω νοερά σε άλλη γη, σε άλλα μέρη, για πες μου εσύ πού πήγες και πώς πέρασες;
Εμείς με μία λέξη, φίνα!
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!♥