Πικ Νικ. Σαν να λέμε σε συντομία “ευτυχισμένη ανάμνηση”.
Πικ Νικ. Η πρώτη ανάμνηση που έχω σχετική με το θέμα, είναι πολύ πίσω. Στην παιδική ηλικία. Είχα αγοράσει ένα περιοδικό για κορίτσια, νομίζω της Κάντυ; Ε, με ξεσήκωσε! Κάτι ανέφερε ότι είναι όμορφο να πας για πικ νικ με φίλους. Είπα να κάνω την πρώτη μου επανάσταση και την πρώτη μου εξόρμηση άνευ κηδεμόνων…το σκέφτηκα αρκετά και κατέληξα ότι λίγα κορίτσια κάτω από τα 9, δύσκολα θα απομακρυνόμασταν αρκετά από τ α σπίτια μας. Ώριμη σκέψη, ε; Δεν ήταν πρόβλημα λοιπόν αυτό. Αφού ήθελα πάση θυσία πικ νικ με φίλες θα το κάναμε σε…διάζωμα δρόμου. Ναι…το είπα στη μάνα μου. Εκεί μου ήρθε στο μυαλό ότι υπάρχει… πράσινο. Ελάχιστο, δε λέω…αλλά πράσινο. 😀 Η μάνα μου είπε κάτι του στυλ “είσαι τρελό παιδί μου;” (με ερωτηματικό, το τονίζω!) κι εγώ ένιωσα ότι κανείς δεν με καταλάβαινε κι επίσης ότι με καταπίεζαν! Μα, γιατί; Δεν θα ήταν ξεχωριστή εμπειρία να κάνεις πικ νικ ανάμεσα σε δυο κατευθύνσεις στη μέση του δρόμου; Δεν θα δίναμε ΤΟ θέαμα στους διερχόμενους οδηγούς; 🙂
Πικ Νικ. Όποτε το πρότεινα σε παρέες, οι περισσότεροι με κοιτούσαν σαν να είχα έρθει από άλλο πλανήτη. Όταν γνώρισα τον Δημήτρη, κατάλαβα ότι βρήκα το άλλο μου μισό, εξωγήινο μάλλον για τις παρέες που λέγαμε (χαχα), αφού ξετρελάθηκε με την ιδέα. Κάπως έτσι άρχισαν δειλά δειλά τα πικ νικ 🙂 Ρομαντικά 🙂
Βέβαια, αν το καλοσκεφτείς, πικ νικ είναι και να μαζευτείς με μια παρέα με τα αυτοκίνητα και τις μηχανές και να φας σουβλάκια, ακούγοντας αγαπημένη μουσική, πίνοντας μπύρες και χαζεύοντας την όμορφη θέα. Θέλω να πω, όλα στο μυαλό μας είναι και δεν είναι απαραίτητα τα καλαθάκια και οι κουβέρτες, αρκεί να κλείσεις το μάτι στην καθημερινότητα, τη βαρετή συχνά πυκνά. Να κανονίσεις κάτι για 2, για 8 ή 18, αρκεί να έχεις διάθεση για λίγο ρομαντισμό και τρέλα. Σφραγίδα αυτά τα δυο για αναμνήσεις που δεν ξεθωριάζουν 😉
Πικ Νικ. Ευκαιρία για προτάσεις γάμων, ανακοινώσεις εγκυμοσύνης, βαφτίσεις και πάρτι!
Γι’ αυτό κι εγώ “πάντρεψα” ΤΗΝ έκπληξη στον Δημήτρη με μια φωτογράφιση σε ένα πικ νικ, που έγινε εν αγνοία του η ανακοίνωση της εγκυμοσύνης μου σε εκείνον όταν περίμενα τη Δωροθέα.
Γι’ αυτό αργότερα αποφασίσαμε η βάφτισή της να είναι ένα απίστευτο, φανταστικό πικ νικ!
Φέτος την Πρωτομαγιά, είχαμε κάποιες υποχρεώσεις τόσο εγώ, όσο κι ο Δημήτρης. Δεν είμασταν σίγουροι πώς θα περνούσαμε την ημέρα, οπότε τίποτα δεν προγραμματίστηκε από νωρίτερα.
Να, όμως που μετά από απόρριψη σε κάθε ιδέα που μας ερχόταν στο μυαλό (εκεί θα έχει χαμό από κόσμο, παραπέρα θα πήξουμε στην κίνηση, αλλού δεν είναι ωραία, εμείς θέλαμε πικ νικ), καταλήξαμε στον Κιθαιρώνα.
Η πιο φανταστική επιλογή! Έτσι αποδείχτηκε. Φτάσαμε χαλαρά και αν δυσκολευτήκαμε να βρούμε ένα άνοιγμα που θα επέτρεπε να κάτσουμε κάτω, το βρήκαμε το ιδανικό σημείο! Είμασταν σχεδόν μόνοι μας. Μια δεύτερη παρέα που υπήρχε ακουγόταν, αλλά δεν φαινόταν.
Εκτός από το φαγητό της μικρής και λίγα σνακς του εμπορίου, δεν είχαμε ετοιμάσει τίποτα. Πήραμε φαγητό από φαστφουντάδικο και δεν μας χάλασε καθόλου! Είναι ωραίο να στρώσεις ένα γουστόζικο “τραπέζι” φτιαγμένο από τα χεράκια σου, αλλά δεν χρειάζεται η απουσία όλων αυτών να αποτελεί τροχοπέδη για μια εξόρμηση.
Δεν έχασα ευκαιρία. Άρχισα αμέσως τις τρέλες…όπως φαίνεται, τα παιδιά μου έχουν συνηθίσει στην παλαβομάρα μου και δεν αντιδρούν έντονα 😛
Αυτό δεν σημαίνει ότι μόνο εγώ κάνω τρέλες…για παράδειγμα, ο Στέφανος δεν έλεγε να παραδεχτεί ότι τα skates ήταν ακατάλληλη επιλογή παιχνιδιού σε έναν τέτοιο χώρο…ε, στην δεύτερη δοκιμή αποδέχτηκε το προφανές
Τα αγόρια σύντομα ξεκίνησαν την εξερεύνηση του τοπίου, με σκοπό τη συγκομιδή λουλουδιών για το στεφάνι μας.
Την ίδια ώρα εγώ φωτογράφιζα ό,τι προλάβαινα. Η μικρή προσπάθησε να με εμποδίσει…το βλέπεις!
Περάσαμε υπέροχα, αλήθεια! Ελευθερία, ανεμελιά, ηρεμία και χαρά!
Τα αδερφάκια…χάρμα οφθαλμών!
Τι παιχνίδι έκαναν, πόσο έτρεξαν, πόσο αγκαλιάστηκαν, πόσες φορές έκατσαν κάτω χωρίς προστασία, χωρίς δισταγμούς και φόβο για τα έντομα…τι να σου λέω παρεάκι! Τι να σου λέω! Δες στιγμές και οπωσδήποτε δεν χώρεσαν όλες σε φωτογραφικά κλικς. Μακάρι να υπήρχε ένας μαγικός τρόπος να αποτυπώνει κάθε ξεχωριστή στιγμή!
Πότε μαζεύαμε λουλούδια, ενώ παράλληλα φτιάχναμε το ταπεινό μας στεφανάκι…
Πότε φτιάχναμε καρέ από ταινία…:P
Είχα βάλει και μουσική! Βουβός κινηματογράφος όμως μου βγήκε 😀
Στείλαμε φιλιά…
Χορέψαμε και έκανα ό,τι έκανε μια μικρή τρελοκοτσιδού…
Ε, κάποια στιγμή πήραμε τη δουλειά μας στα σοβαρά…φτιάξαμε στεφάνι
Με πειράγματα φυσικά
Τι κορίτσι του Μάη θα ήμουν αν δεν το έκανα στολίδι στα μαλλιά;
Στο δρόμο της επιστροφής, κάναμε μια στάση για καφέ και γλυκό στα Βίλια και ήταν πανέμορφα
…και αγαπησιάρικα πάνω από το κεφάλι μας 😉
Η πιο όμορφη δική μου Πρωτομαγιά, ήταν αυτή! ♥ Μη προγραμματισμένη, σε ένα πικ νικ. Αξέχαστο, Πανέμορφο, Αγαπημένο!
Εκείνες τις ημέρες είχε προηγηθεί και ένα άλλο πικ νικ…αυτό που ετοίμασα για το νέο τεύχος του δωρεάν online περιοδικού Cook, Craft, Create. Γεμάτο το τεύχος με ιδέες, λύσεις και προτάσεις για αυτή την αγαπημένη συνήθεια.
Στο δικό μου θέμα οι προτάσεις είναι τριπλέτα!
1. Ρομαντικό πικ νικ στο…αυτοκίνητο
2. Τσάντα μεταφοράς τροφίμων από το…φουλάρι σου και
3. Ο πιο cool ενισχυτής ήχου για το κινητό από ευτελή υλικά που όλοι έχουμε σπίτι
Πριν κλείσω, να σου δώσω ένα bonus. Η τσάντα με το φουλάρι, έχει διπλή χρήση. Σε περίπτωση που σε πιάσει μια ελαφριά ψύχρα, γίνεται…ζακετάκι. Χωρίς να αλλάξεις δεσίματα ή οτιδήποτε άλλο. Απλά φοριέται 😉 😉
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!♥
