Χαιρετώ με χαμόγελο το πιο όμορφο παρεάκι! Μα, πόσο ωραία λόγια μου είπατε, γράψατε, στείλατε σε προσωπικά μηνύματα…παντού και με κάθε τρόπο! Χίλια ευχαριστώ!
Ένιωσα πανέμορφα που βρήκατε τόσο ξεχωριστή και όμορφη τη βάφτισή μας!
Αλλά είμαστε στο β μέρος γιατί έχουμε το πάρτυ μας! 😉
Έι όμορφη! Χαμογελάς βλέπω 😉
Η πρώτη ανέμελη παρέα βρήκε τη δική της θέση!
Μα, πού πήγαμε;
Στο Φουγάρο! Ένας φανταστικός, νέος σχετικά χώρος είχε ό,τι ονειρευόμουν!
Η αναζήτηση χώρου για το πάρτυ μας, έτσι όπως το είχα φανταστεί ήταν δύσκολη…πίστα. Ιδανική ήθελα να είμαστε στη φύση. Όμως η Αργολίδα φημίζεται για τα πορτοκάλια της και όχι για τα δάση της. Θέλω να πω, δεν υπήρχε η υποδομή να φιλοξενηθεί ένα πικ νικ με δέντρα για σκιά με έδαφος ιδανικό για να περπατηθεί, για να τρέξουν τα παιδιά κλπ. Από την άλλη μεριά, οι διαθέσιμοι επαγγελματικοί χώροι, δεν ήταν αυτό που έψαχνα σε καμία περίπτωση.
Αναζητώντας λύση, έπεσα στις φωτογραφίες του Φουγάρου. Βλέπεις, “γεννήθηκε” όταν γέννησα τη Δωροθέα, πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να πάμε Ναύπλιο και να κυκλοφορήσουμε τόσο ώστε να το δω. Είχα μάθει για ένα πολύ ωραίο καφέ Φουγάρο, αλλά μέχρι εκεί.
Τι αντίκρυσαν τα ματάκια μου στις φωτογραφίες; Ένα παλιό εργοστάσιο κονσερβοποιίας δουλεύτηκε πολύ και έγινε ένας εμπνευσμένος χώρος, ατελείωτος. Ένα συγκρότημα τριών πέτρινων κτιρίων, ένας βιομηχανικός χώρος που δεν μπορείς να μην κάνεις στέκι!
Έκλεισα ραντεβού και μόλις έκανα να μπω από την είσοδο, έσκασα το πιο μεγάλο χαμόγελο που έχω. Ήμουν σίγουρη! Θα γινόταν εκεί το πάρτυ μας!
Ένα κομμάτι του Φουγάρου μας περίμενε…με παρκάκι και δεντράκια, με τρεχούμενο νερό, με μια παλιά μπομπίνα, με τραπέζια από παλέτες και πάγκους πικ νικ! Με χρωματιστά φαναράκια που μαζευουν ηλιακή ενέργεια. Με στρογγυλά, χρωματιστά, μεταλλικά τραπεζάκια σαν να είσαι για λίγο στο Παρίσι,με μια κούνια για να χαλαρώσεις και λίγο πιο κάτω το ίδιο το φουγάρο 🙂 Να δεσπόζει και να θυμίζει την ταυτότητα του χώρου
Το πρώτο πράγμα που ήθελα να γίνει σε αυτό το πάρτυ ήταν να δημιουργηθεί μια γωνιά πικ νικ με τα όλα της!
Ένα πάπλωμα, λίγα μαξιλάρια και διάφορα αντικείμενα κάτω από ένα δέντρο. Με βαζάκια και μπουκαλάκια γεμάτα με λουλούδια και οπωσδήποτε με ένα παλιό ποδήλατο!
Το εξαιρετικό πάπλωμα φτιάχτηκε κατόπιν παραγγελίας μου από την μαγική, χρυσοχέρα Αναστασία του νυν Ραφτάδικο (πρώην Έξυπνες ιδέες) που έφτιαξε και τις ραμμένες μπομπονιέρες που είδες στο α’ μέρος. Ένα φανταστικό patchwork με τα υφάσματα που είχαμε χρησιμοποιήσει και στις μπομπονιέρες! Φανταστικό στο τετράγωνο! 😉
Με μαξιλάρια που υπήρχαν στο δωμάτιο της Δωροθέας και άλλα που αγόρασα από το ίδιο site του εξωτερικού που είχα πάρει τα ποτηράκια και τις χαρτοπετσέτες και στην ίδια λογική. Λίγο vintage, με πουλάκια και λουλούδια
Με ένα κουκλίστικο καλάθι πικ νικ, ανοιγμένο για να θυμίζει τι κάνουμε εκεί 🙂
Με ένα παλιό ραδιόφωνο να “φωνάζει” vintage
Με το κουκλοθέατρο του Στέφανου και την τσάντα του bowling για πολύ παιχνίδι!
Λίγο πιο κάτω τα καθίσματα δεν είναι πια άδεια. Έχουν γεμίσει με χρώματα, φωνές και βλέμματα που κοιτάνε πότε από δω, πότε από κει. Που σχολιάζουν ό,τι βλέπουν και ανυπομονούν για το φαγητό. Ρωτάνε κάποιοι αν θα είναι κι αυτό ανάλογο ενός πικ νικ 🙂
Όλοι οι μεγάλοι κάθονται είτε σε πάγκους πικ νικ, είτε σε τραπέζια από παλέτες
Τα αρκετά μικρά παιδάκια κάθονται όλα μαζί σε μια γωνιά, κάτω από ένα δέντρο. Τα τραπεζάκια τους ενωμένα. Χαμηλά, τραπεζάκια από παλέτες με καρεκλάκια χρωματιστά. Σε κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, όπως οι καρέκλες των μεγάλων αλλά σε πολλά χρώματα 🙂
Ένα βάζο δεμένο στον κορμό του δέντρου, ζωγραφισμένο από τον Στέφανο και την περσινή του δασκάλα γέμισε με λουλούδια!
Τα παιδιά της προεφηβείας και εφηβείας, κάθισαν όλα μαζί σε έναν πάγκο πικ νικ, στο αγαπημένο μου τραπέζι
Γιατί είχε στρωμένο ένα δικό μου runner, φτιαγμένο με αγάπη και χαρά. Λινό σε χρώμα της άμμου, με 2 τελειώματα ξεχωριστά. Κορδέλες διαφόρων σχεδίων και χρωμάτων είχαν περαστεί από ανοίγματα που είχα δημιουργήσει και είχαν κρεμαστεί κάθετα. Στην άλλη πλευρά είχε γίνει το ίδιο κατά το ήμισυ. Στο υπόλοιπο είχαν τοποθετηθεί 3 οριζόντιες σειρές από αυτοκόλλητη δαντέλα και washi tape
Πάνω στο τραπέζι υπήρχε ένα ροζ ταμπουρέ που έμοιαζε πολύ παλιό. Πάνω του τα αγαπημένα μου diy βαζάκια, που θα δεις λίγο παρακάτω με λεπτομέρεια
Ο αέρας μας χάλασε πολλά από αυτά που θα δεις. Όπως επίσης, μην περιμένεις να τα δεις τέλεια στημένα. Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί σε διάφορες φάσεις κι έτσι μια…ανακατωσούρα θα την διακρίνεις 🙂
Να σου πω ότι κανένα τραπέζι δεν ήθελα να είναι και δεν ήταν ίδιο με το άλλο!
Υπήρχε όμως σαφώς μια συνοχή σε όλα
Αλλού έβλεπες κανάτες πάνω σε σεμέν και κλιπς με πεταλούδες πάνω στα λουλούδια
Με γλαστράκι εντελώς κουκουβαγιοστυλάτο, λουλουδένιο και ψιλοvintage ύφος
Αλλού τσαγιερά και κορμούς δέντρων
Λίγο παραπέρα ένα άλλο ταμπουρέ πάνω σε τραπέζι. Πράσινο αυτή τη φορά. Γεμάτο και αυτό με diy βαζάκια
Το δικό μας το τραπέζι είχε μόνο ένα καταπληκτικό ψάθινο καλάθι με ένα μπουκέτο λουλούδια τυλιγμένα σε ένα μακρύ κομμάτι δαντέλας που απλωνόταν στο τραπέζι τόσο ρομαντικά!
Με τενεκεδάκια που είχα ζητήσει από την Τζίνα (Love me do) να μου φτιάξει. Το καθένα από αυτά είχε ένα κομμάτι της φράσης “Με” “βάπτισαν” “Δωροθέα”, “08-09-13”, “Αγάπη Τύχη” ,”Υγεία Ευτυχία”
Στα έχω φωτογραφημένα κατόπιν εορτής όπως κατάλαβες.
Πάρε μια ιδέα και από τα διάφορα βαζάκια που είχα φτιάξει. Με κορδέλες, με δαντέλες, με washi tapes, σπάγγους, με χαρτάκια…με το ό,τι. Απλά και ταιριαστά
Τα αγαπημένα μου όμως, ήταν κάτι βαζάκια που έφτιαξα με δοκιμαστικούς σωλήνες μέσα σε κουβάρια σπάγγων. Τόσο απλά και τόσο ξεχωριστά diy ανθοδοχεία!
Σε άλλα τραπέζια υπήρχαν runners από τουρτοδαντέλες. Τις έχεις σίγουρα ξαναδεί σε αυτό το blog. Όταν τις πρωτοαγόρασα, δεν είχα ακόμη κατά νου την βάφτιση. Είχα αρκετές και να που ταίριαξαν απόλυτα στο θέμα μας.
Μια λεπτομέρειά τους υπήρχε και στο candy bar, δηλαδή το τραπέζι των γλυκών.
Τα γλυκά είπαμε ποια ήταν εκεί.
Το στόλιζαν διάφορες λεπτομέρειες, όπως το μεταλλικό πιατάκι που βλέπεις.
Ουσιαστικά είναι μεταλλικό πιατάκι από κασπό. Στο οποίο πολύ απλά έφτιαξα από περισσεούμενο ύφασμα (από τα δισάκια), ένα τρίγωνο διπλωμένο, το στερέωσα στην πίσω πλευρά και κόλλησα τις 6 ευχές που είχαμε φτιάξει σε χαρτάκια για τις χάρτινες μπομπονιέρες.
Κορνίζες τριγύρω, μια γλύκα!
Άλλα αμυγδαλωτά είχαν μπει σε ένα διώροφο σταντ που είχα φτιάξει με χαρτί και πλαστικό. Δυο χάρτινα, αλλά πολύ ιδιαίτερα πιάτα σε δυο σχέδια και ανάμεσά τους ένα παιδικό πλαστικό ποτηράκι. 🙂
Το τελευταίο που θα σου δείξω από το τραπέζι των γλυκών είναι αυτό που “τράβηξε” απίστευτα πολύ τα βλέμματα και έγινε πολύ κουβέντα γύρω από αυτό 🙂
15 φωτογραφίες, πιασμένες πάνω σε ένα διπλό ξύλινο πλαίσιο με κοτετσόσυρμα. Από πού ξεκίνησαν όλα; Μα, από ένα πικ νικ! Θυμάσαι, σου το είχα δείξει εδώ
Κοντά στα παιδικά τραπεζάκια υπήρχε για εκείνα ένα ξύλινο αυτοκίνητο, το οποίο δεν αφήσαμε ανεκμετάλλευτο.
Σε αυτό το σημείο θέλω να σου πω ότι, δεν είχα κανένα λόγο να απασχολήσω τα παιδιά με κάποια παιδαγωγό ή κάτι τέτοιο. Κι αυτό γιατί το Φουγάρο είναι ένας προστατευόμενος, τεράστιος χώρος, με ασφαλή ελευθερία κινήσεων για τα παιδιά.
Υπάρχουν ποδήλατα που τα παιδιά δανείζονται, υπάρχει αυτό το αυτοκίνητο που σου δείχνω τώρα και στο οποίο ξεσαλώνουν τα μικρά..υπάρχει ένα τεχνητό ρυάκι με νερό και ξαναλέω, ένας τεράστιος χώρος.
Οπότε, πήρα μαζί μου παιχνίδια από το σπίτι. Κάποια βρισκόντουσαν στο πάπλωμα που είδες στην αρχή. Είχα όμως μαζί μου ένα ψηλό ψάθινο καλάθι το οποίο γέμισα με λούτρινα της Δωροθέας, με ένα λούτρινο σετ παγωτού από τα IKEA, με χαρούμενα και αστεία παιδικά τατουάζ, το δικό μας moustache set όπως στο πάρτυ του Στέφανου…ακόμη και τη μικρή μας κουκουβάγια από την αγαπημένη μας Craftaholic, μαζί την είχαμε! 🙂
Όπως θα έχεις προσέξει, παντού υπήρχαν λουλούδια!
Όχι όμως, έτσι όπως έχουμε συνηθίσει να τα βλέπουμε. Συμπλήρωναν τις γωνιές, δεν ήταν τα ίδια τα λουλούδια η διακόσμηση όλη. Η επιλογή τους ήταν προσαρμοσμένη στην εποχή (Σεπτέμβρης) και στο περιβάλλον…
Επιλέχθηκαν άνθη και πρασινάδες που άντεχαν και δεν είχαν ανάγκη νερού απαραίτητα. Δηλαδή μπήκαν σε σημεία χωρίς νερό και δεν έπαθαν απολύτως τίποτα.
Επιλέξαμε αστράκι, αμάραντο, ασπάραγγο, σολιντάγκο και γυψόφυλλα! Εκτός από τις πρασινάδες, τα άνθη ήταν σε μωβ, κίτρινο, λευκό, φούξια βαθυ προς κόκκινο.
Μήπως πείνασες; Σου έχω το μενού!
Από γεύση εξαίσιο! Ξεκινάω από το βασικότερο δηλαδή 🙂
Από εμφάνιση επίσης ήταν παραπάνω από αυτό που περίμεναν όλοι.
Οι άνθρωποι του Φουγάρου είχαν κάνει ειδική παραγγελία για πιάτα, δίσκους σερβιρίσματος και τα σχετικά από κοκοφοίνικα, αν θυμάμαι σωστά. Μόνο για εμάς για να ταιριάξουν με το θέμα μας! Εντυπωσιακή προσέγγιση και δεν νομίζω ότι θα το έκαναν πολλοί.
Βέβαια, είχε παίξει νομίζω ρόλο και η δική μου ξεκάθαρη προσέγγιση στο τι ήθελα και πώς το ήθελα. Δηλαδή όταν πήγαμε να μιλήσουμε πρώτη φορά, εισηγήθηκα προσωπικά το μενού αλλά και τον τρόπο σερβιρίσματος. Ήμουν με το tablet ανά χείρας και φωτογραφίες σε moodboard!
Το μοναδικό μου παράπονο για τη συνεργασία μας είναι ότι -για άγνωστο λόγο- τα φαγητά τα είδα αλλιώς σερβιρισμένα και κάποια ήταν άλλο από αυτό που είχαμε συμφωνήσει. Βέβαια, από την άλλη είδα και 1-2 που δεν τα είχα ζητήσει και ήταν ευχάριστες προσθήκες.
Θα εξηγήσω στην πορεία.
Είχαμε δύο ειδών σάντουιτς. Bagels & chiabatta.
Έπρεπε κάθε κομμάτι να ήταν τυλιγμένο με λευκό χαρτί και με δεμένη κορδελίτσα, όπως π.χ. αυτό.
via simplysogood.com
Καλά, από γεύση δεν το συζητώ…δεν έχω φάει καλύτερα!
Είχαμε και πίτσα! Ποιος δεν θα την τιμούσε!
Φυσικότατα και εννοείται υπήρχαν hot dogs!! Ο χαμός!!!
Είχαμε κεμπάπ…θεϊκό!
Είχαμε “τρελές” πένες. Απ’ ό,τι μου είπαν, γιατί δεν πρόλαβα να φάω! (Μόνο που εγώ είχα ζητήσει ατομικές φωλιές mac&cheese).
Είχαμε υπέροχες σαλάτες...υπέροχες! Αλλά ήταν σε πολύ μεγάλη μπαμπού γαβάθα, όπως τα υπόλοιπα φαγητά. (Ενώ θα σερβίρονταν σε ατομικά διάφανα ποτήρια με ξύλινο πηρουνάκι εξωτερικά δεμένο).
Είχαμε γαρίδες πάνω σε ανανά! Ανήκουν στην ευχάριστη προσθήκη που έκαναν από το Φουγάρο.
Αυτές τις πατάτες θα “σκάσω” που δεν τις έφαγα…έβαζαν και ξαναέβαζαν οι καλεσμένοι!!
Είχαμε για το τέλος τάρτα με κόκκινα φρούτα και ατομικά παγωτά! Γιάμι γιάμι! Η τάρτα ήταν Η τάρτα!!
Γενικά, αν πάτε να φάτε στο Φουγάρο θα καταλάβετε τι σας λέω…έχει πολύ καλή κουζίνα σε προσιτές τιμές!
Η μουσική ήταν μια playlist φτιαγμένη από τον Δημήτρη, περασμένη σε ένα στικάκι που βάλαμε στο laptop μας. Από το Φουγάρο νοικιάσαμε τα ηχεία και κάποιο βασικό εξοπλισμό. Θεωρήσαμε ότι ένας dj θα ήταν τελικά παράταιρος σε ένα τέτοιο πάρτυ. Ήταν πολύ formal για κάτι τόσο…casual!
Για τα της διακόσμησης, σου άφησα τελευταία την μπομπίνα. Αυτή έγινε το τραπέζι ευχών!
Με μια κορνίζα που έλεγε “κάνε μου μια ευχή!”, με ένα τεράστιο λευκό κλουβί, με μια γιρλάντα με το όνομα της Δωροθέας περιμετρικά δεμένη και με μια…άδεια μεγάλη κορνίζα!
Πάνω στην οποία είχα δημιουργήσει με δίχρωμο σπάγγο τη βάση για να κάνουν οι καλεσμένοι με τις ευχές τους μια γιρλάντα!
Τριγωνικά χαρτάκια που είχε σχεδιάσει η Love me do κρεμόντουσαν με ροζ μικρά μανταλάκια.
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν πολύ πλούσιο, συγκινητικό και “ζωντανό”! Καμία σχέση με τα βιβλία ευχών. Έγραψαν σχεδόν όλοι και δεν χρειάστηκε να επιμείνω για να το κάνουν. Θα το ξαναδείς…σε άλλη ανάρτηση με άλλο θέμα 😉
Στην παρέα μας στο Φουγάρο όπως αντιλήφθηκες ήταν και ο φωτογράφος μας.
Ήταν όπως χαρακτηριστικά είπε για εκείνον όλο αυτό μια “παιδική χαρά”. Είχε πόσες ιδέες! Όμως η Δωροθέα κοιμήθηκε πολύ γρήγορα. Ο Στέφανος, ενοχλημένος από την προσοχή όλων πάνω στην μικρή, είχε τρελές αντιρρήσεις. Δεν ήθελε να φωτογραφηθεί με τίποτα. Δεν επιμείναμε παραπάνω
Το γυρίσαμε σε φωτογράφιση…γάμου χιχι.
Το ζευγαράκι Σοφία-Δημήτρης τη μία ξάπλωνε, την άλλη φόραγε μουστάκια…ό,τι να’ναι! Ωραίο όμως, ό,τι να’ναι! 🙂
Παρατήρησες το ίσιο παπουτσάκι μου; Ε, μα δεν υποφέρονταν τα ψηλοτάκουνα!!!
Κάτι γελάκια ακούστηκαν…ποιος βρήκε αστείους τον μπαμπά και τη μαμά;
Κάπως έτσι, ξεχάστηκε και πήρε λίγες πόζες 😉
Περιττό να σου πω ότι μετά από αυτό, όλα τα πιτσιρίκια έπαιξαν με τα μουστάκια 🙂 🙂
Νομίζω ότι είδες αρκετά! Μπορεί όχι όλες τις λεπτομέρειες, αλλά πολλές ναι. Στο α’ μέρος της βάφτισης θα βρεις όλους τους συνεργάτες που έκαναν την μέρα ομορφότερη. Θα προσθέσω τους κυρίους Στάνα και Τσαγκαρέλη που το ενδιαφέρον τους και η φροντίδα τους έκαναν την φιλοξενία μας στο Φουγάρο απίστευτη! Εξαιρετικοί ήταν και οι άνθρωποι που σέρβιραν, ευγενέστατοι και πρόθυμοι.
Όπως αντιλαμβάνεσαι, εκείνη την ημέρα δεν ήμουν σε θέση να στολίσω εγώ όλα αυτά. Μπορεί να έφτιαξα ένα σωρό πράγματα, να έκανα μια μίνι μετακόμιση, αφού είχα σηκώσει ένα σωρό αντικείμενα από δω εκεί, αλλά δεν γινόταν να το υλοποιήσω. Χρονικά αδύνατον 🙂
Υπήρξε λοιπόν κάποια διακοσμήτρια από τα μέρη εκείνα, με την οποία είχαμε συμφωνήσει και ανέλαβε το έργο. Μόνο που δυστυχώς δεν θα στη συστήσω. Δεν θα αναφέρω το όνομά της για να μην την εκθέσω ονομαστικά, ούτε επαγγελματικά, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.
Θα σου πω όμως ότι 5 μέρες πριν τη βάφτιση, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι μου τηλεφώνησε και άρχισε να ωρύεται για ένα πρόβλημα ανύπαρκτο. Να με απειλεί, ενώ ούρλιαζε και προσπαθούσα να χαμηλώσω τους τόνους ότι θα παραιτηθεί(!!). Να λέει μεταξύ άλλων ότι είναι αυταρχική και έτσι θα μου μιλάει. Μόνο που ξέχασε ότι πάνω από όλα, ένας επαγγελματίας οφείλει να έχει τρόπους. Ακόμη και αν έχει αδικηθεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ξαναλέω δεν υπήρχε κάποιο θέμα, κάποιο προηγούμενο. Ήμουν από την πρώτη μας συνάντηση ξεκάθαρη σε ό,τι ήθελα και δεν έβγαλα στην πορεία παραπάνω απαιτήσεις. Της είχα πει μέχρι και τι ακριβώς και πώς ήθελα να μπουν τα αντικείμενα στα τραπέζια! Ήμουν με φωτογραφίες στο κινητό. Δεν νομίζω ότι μπορούσε να αναλάβει πιο εύκολη δουλειά. Ενώ από την άλλη, εγώ βρέθηκα να αγοράζω μέχρι και τις γυάλες για τα ζαχαρωτά. Δεν θα επεκταθώ άλλο, αλλά το γεγονός ότι κάποια από αυτά που είχα ζητήσει, δεν στήθηκαν έτσι όπως είχαμε πει, την έκανε να πέσει στα μάτια μου ως προς το επίπεδο αισθητικής που πίστευα ότι υποστήριζε.
Μπορεί φυσικά για κάποια άλλη να είναι η πιο καλή διακοσμήτρια, έτσι; Για μένα η συμπεριφορά της πάνω απ’ όλα, απείχε από αυτό που θεωρώ αποδεκτή. Κι επειδή προφανώς τους συνεργάτες που σου προτείνω τους συστήνω γιατί έμεινα εγώ ευχαριστημένη, δεν έχω λόγο να αναφέρω κάτι για εκείνη.
Κλείνει η δυσάρεστη παρένθεση 🙂
Επιπλέον, υπήρξαν και άνθρωποι στο Ναύπλιο που με βοήθησαν και με την εξυπηρέτησή τους και τη γλυκύτητά τους με έκαναν να χαμογελώ 🙂 Είναι η κυρία Χρυσούλα από το κατάστημα βαπτιστικών Mou Mou, μια ευγενέστατη, εξαιρετική κυρία που πολύ συμπάθησα! (Και δεν είχαμε καν πάρει τα βαπτιστικά από εκει!). Η Ευαγγελία από το κατάστημα με είδη για το σπίτι Αυγουλή και η Ζωή από το Μέλι Νέκταρ ! Να πάτε και στις τρεις, είναι πολύ καλές στη δουλειά τους!
Πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα ούτε που το κατάλαβα! Είδα κόσμο να ετοιμάζεται να φύγει κι εγώ απορούσα πώς πέρασαν οι ώρες!
Η βάφτιση της μικρής Δωροθέας ήταν πια ολοκληρωμένο γεγονός!
Αυτό που ευχαριστήθηκα πάνω απ’ όλες τις ομορφιές, ήταν με το χέρι στην καρδιά η “ομορφιά” του μυστηρίου!
Του συναισθήματος που κυριαρχούσε στον χώρο και την ατμόσφαιρα! Στη συγκίνηση και στην αγάπη που πλημμύριζαν τα πάντα!
Στις αγκαλιές που θυμάμαι ότι έπαιρνα κάθε τρεις και λίγο τη νονά και φίλη μου!
Στα ωραία βλέμματα που παρατηρούσα στους καλεσμένους μας! Στα χαμόγελα αυτών που αγαπώ 🙂
Αλήθεια σας λέω, μπορεί πριν τη βάφτιση να πήγαν πολλά πράγματα στραβά και να μας στενοχώρησαν απίστευτα, αλλά αυτό που υπήρχε εκείνη την ημέρα, το εύχομαι σε κάθε οικογένεια που βαφτίζει το παιδάκι της…απερίγραπτα τσιμπήματα καρδιάς ♥
Όσα κι μοιράστηκα μέσα από λόγια και υπέροχες φωτογραφίες, γίνονται ακόμη πιο γλυκά, πιο μέλι μέσα από το video teaser της εκπληκτικής Αριάδνης Παπαναστασίου 🙂 Τι καλύτερο για το κλείσιμο! Enjoy ♥
[ Δωροθέα teaser from ariadni papanastasiou on Vimeo.]
Ευχαριστώ παρεάκι που διάβασες αυτές τις δυο ξεχωριστές για μένα αναρτήσεις ♥
Κι αν εσύ διαβάζεις αυτή για πρώτη, δες το α’ μέρος 😉
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
