#5

Πόσες φορές έχουμε διαβάσει, ακούσει, επαναλάβει τη φράση “Ευτυχισμένοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά”

Ομολογώ ότι συμφωνώ στο σύνολο, χωρίς παρ’ όλα αυτά να μην υπάρχουν μεμονωμένα ζητήματα, που με διχάζουν. Αυτό που κάνει εμένα να νιώθω ομορφότερα, δεν συμπίπτει πάντα με την χαρά των παιδιών μου. Τι κάνουμε τότε;

Ο Στέφανος για πρώτη φορά έχει το δικό του θερμοκήπιο. Θυμάσαι που είχε ενθουσιαστεί και παλιότερα με ένα παρόμοιο project; Αυτή τη φορά όμως, έχει τα δικά του πλαστικά γλαστράκια με φατσούλες, χώμα και σπόρους.

glastrakia paidika

Κάθε μεσημέρι, επιστρέφοντας από το σχολείο τα ποτίζει όλο καμάρι! Τα μεγαλώνει όμορφα, γιατί τα περιποιείται με κέφι και χαρά. Είναι ευτυχισμένος εκείνος, τα περιποιείται με μεράκι και κοίτα…ανθίζουν τα μικρά γλαστράκια 🙂

Ένα τέτοιο μεσημέρι, την ώρα του ποτίσματος, του λέω “Στεφανάκο, ξέρεις, ίσως ξεκινήσω και πάλι να δουλεύω λίγο!”

Στέφανος: “Χμ” αχνό, πολύ αχνό

Εγώ: “Θα είμαι βέβαια κυρίως στο σπίτι, αλλά και όταν λείπω, δεν θα είναι για τόσες πολλές ώρες, όπως παλιά!” απολογούμαι. Το κατάλαβες, ε;

Ξανά εγώ: “Πώς σου φαίνεται Στεφανάκο μου αυτή η ιδέα;”

Ήδη έχω πάει από πίσω του και τον έχω πάρει μια αγκαλιά. Εκείνος συνεχίζει το πότισμα. Δεν απαντάει

Έχω ήδη καταλάβει ότι δεν χαίρεται. Θέλω όμως να μου μιλήσει, να ξεδιπλώσει τα συναισθήματά του

Επιμένω γλυκά και χαρωπά “Έλαααα…πες μου τη γνώμη σου αγαπούλα μου. Εσένα πότε σου άρεσε περισσότερο. Όταν δούλευα ή όταν τώρα που είμαι συνέχεια σπίτι με τα γλυκά μου τα παιδάκια; Μάλλον το δεύτερο,ε;” νομίζοντας ότι γνωρίζω την απάντηση και απλά θέλω να τον διευκολύνω

Στέφανος: “Όταν δούλευες”

Ντόινγκ!

Εγώ: “Όταν δούλευα;! Γιατί καρδούλα μου; Τι σου άρεσε περισσότερο τότε;”

Στέφανος: “Μαμά, θέλω ό,τι θες εσύ. Εγώ για σένα θέλω, αυτό που θες εσύ για σένα” σοβαρός, σκεπτόμενος, συνεχίζοντας όμως σταθερά το πότισμα. Δεν με κοιτούσε στα μάτια

 

Η καρδιά μου “έλιωσε”, το μυαλό μου προσπαθούσε να αφομοιώσει την απάντηση που δέχτηκε από το παιδάκι που πάει νηπιαγωγείο. Σε κλάσματα δευτερολέπτου σκέφτομαι ένα σωρό θέματα, που μου προκύπτουν από τα λόγια του. Είμαι συγκινημένη μέσα σε όλα. Ξεπηδά η σκέψη “κοίτα που ο Στέφανος, γνωρίζει και υποστηρίζει την σχολή ευτυχισμένοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά. Νομίζει ότι δεν είμαι ευτυχισμένη;“. Συγκινημένη και τρομαγμένη λοιπόν

Αφού τον φίλησα και τον κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά μου τον διαβεβαίωσα “Καρδούλα μου σε ευχαριστώ τόσο πολύ που θες να με βλέπεις χαρούμενη! Εγώ όμως να ξέρεις, δεν θέλω να ξαναδουλέψω όπως παλιά. Μου αρέσει περισσότερο που βρίσκομαι σπίτι μου με σένα και την αδερφή σου. Θέλω όμως να δουλεύω παράλληλα, λίγες ώρες! Με βοηθά να νιώθω δραστήρια κάνοντας διαφορετικά πράγματα σε μια μέρα! Θα βοηθήσω έτσι και στο σπίτι με τα χρήματα που θα βγάζω”

Είμαι απόλυτα βέβαιη ότι, χρειαζόταν μια επιβεβαίωση, αν και του το έχω πει πολλές φορές. Χωρίς αφορμές

Το αγόρι μου μεγαλώνει. Λέει ώριμες κουβέντες.Με θέλει ευτυχισμένη, ακόμη κι αν δεν συμπίπτει αυτό με τη χαρά του. Μα, είμαι ευτυχισμένη. Πιο πλήρης θέλω να αισθανθώ, μέσα από την δημιουργικότητα και την προσφορά.

Job description spec #1: Να αισθανθεί ο μικρός σοφός μου άνθρωπος, ακόμη πιο ασφαλής.

Καλημέρα παρεάκι!

♥♥♥

Το Όλα Όσα (Ξανά)Έμαθα Από Τα Παιδιά Μου” είναι εκείνο το μαγικό μέρος της ύπαρξής μου που καταφέρνει να ανανεώνει κάθε κύτταρο του οργανισμού μου, κάθε σπίθα σκέψης, κάθε γέννηση συναισθήματος που μου θυμίζει όσα ίσως κάποτε ξέχασα.

Συμβαίνει μέσα από τα παιδιά μου. Από το βλέμμα τους, τις λέξεις τους, μια κίνησή τους, ένα κατόρθωμά τους.

Γιατί να υπάρχει αυτό το μέρος; Γιατί κάποτε ήμουν μικρή και τώρα λέγομαι μεγάλη. Κάποτε αυτά τα δύο μέρη, είναι must να συναντιούνται. Αν επιτρέψεις να σμίξουν αυτές οι δυο εποχές, τότε οδηγείσαι στο νόημα της ζωής

Όταν γίνεσαι γονιός, χρειάζεται να ακούς τα παιδιά. Όπως λέει ο Στεφανάκος, ο πιο σοφός άνθρωπος που έχω συναντήσει, “Ζήσε στο παρελθόν, κέρδισε το μέλλον”. Ατάκα από τους Dinofroz, την ακούω τουλάχιστον 20 φορές την ημέρα και τη λέει με πάθος 😉  Πρόσεξα ότι κάτι ξέρει ο…ποιητής, τον άκουσα κι έτσι γεννήθηκε αυτή η ενότητα.

Για να μην ξαναξεχάσω, αλλά και να θυμίσω στα παιδιά μου όταν μεγαλώσουν, πόσα ήξεραν ♥

Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥